Jedyny sensowny zarzut z twojej wypowiedzi to to że nastolatkę gra trzydziestolatka. Szkoda, jest na pewno wielu dobrych młodych aktorów w Polsce, tylko pewnie łatwiej zatrudnić kogoś po filmówce z wyrobionym portfolio niż przeznaczyć hajs na casting młodych aktorów.

Co najmniej jedna będzie lezbijką lub bedą miały kolegę geja. Statystyka :)

Wśród swoich znajomych na pewno masz nie jedną lesbijkę lub geja, więc co niby w tym takiego oburzającego lub dziwnego? Tak samo jak wśród znajomych masz blondynów, brunetów czy nawet łysych.

Mocno przeceniasz liczebność homoseksualistów

Zesrałeś się, bo głównym bohaterem nie jest nastolatek? Wow

Brawo, wojowniku o sprawiedliwość społeczną! Pokazałeś mu miejsce w szeregu swoja wspaniałą kontrargumentacją. :)

Zesrałam się, bo mój układ wydalniczy jest zdrowy i sprawnie działa

Ja też poczułem ochotę na kupę po obejrzeniu zwiastuna

No problem w tym, że jest a gra go dorosły

ty srasz z zachwytu bo lubisz zboczenia

Jakby facet był na wózku to wszystko by było w porządku... A nie...zapomniałem- osoby niepełnosprawne istnieją tylko w jakimś celu. Zapewne by zdrowym byczkom jałówkom z sieczką w głowie utrudniać i uprzykrzać życie... ;-)

Nie no myślę, że w swoim otoczeniu masz sporo niepełnosprawnych znajomości a kobiety poruszająxe na wózku to w polskim kinie bardzo częste zjawisko, wręcz norma.

No wyobraź sobie że są w moim otoczeniu. Sporo? A ile to sporo? 10? 100? 1000? Jeszcze osobiście nigdy nie poznałem żadnego Teofila, ale jakoś nie robię durnego rabanu, że w jakimś filmie pojawia się bohater o takim imieniu. A niepełnosprawnych jest na pewno o wiele więcej niż Teofilów zarówno w twoim jak i w moim otoczeniu. A.... czyli cechy bohatera czy bohaterki mogą występować tylko jeśli już wcześniej takie występowały powszechnie? Poważnie? Jakie jeszcze głupie teorie masz w zanadrzu, bo według twej "logiki" to powinni kręcić ten sam film z tymi samymi bohaterami :-)

To była czysta ironia.

do psychiatry marsz

Właśnie przeczytałem, że w "Supersiostrach" mimo, że na początku Lena w pełni akceptuje swoją niepełnosprawność żyjąc z nią nie jak z przeszkodą a z faktem, bez większego wpływu na jej sprawczość, decyzje czy osobowość to potem żenująco prosi Alę o uzdrowienie bo tylko sprawne nogi pozwolą jej być w pełni szczęśliwą. Nazywa siebie "kaleką", jest ofiarą i ma wzbudzać litość bo jej niepełnosprawność to przecież anomalia. Bohaterki żyją w latach 90 - tych i myślą chyba tak jak wtedy mówiono w "Klanie" o niepełnosprawności. Szkoda, że na ten film pójdą dzieci z rodzicami i dostają taki portret niepełnosprawności. Bruchnicka tutaj to "polska Sadie Sink" czy "Jedenastka" z "Stranger Things". Niepełnosprawność nie może być także czytana jak "superbohaterstwo" bo ona po prostu jest.

Ona nie akceptowała swojej niepełnosprawności od samego początku i jej działania w znacznym stopniu mają na celu zmianę tej sytuacji. Tylko się z tym ukrywa. I w ogóle na tym się opiera w znacznym stopniu akcja filmu. Nie widzę zresztą nic dziwnego w tym, że człowiek chce być w pełni sprawny. I że będzie chciał wykorzystać każdą możliwość, żeby się to stało. Uważam, że ten film ciekawie podchodzi do problemu supermocy i zaskakują mnie tak niskie oceny.

Bardzo krzywdzący obraz niepełnosrawności.

Uważasz, że niepełnosprawni nie chcieli by być pełnosprawni gdyby to było możliwe? Że by chcieli chodzić, widzieć, słyszeć?

Może czuliby się jak debile bo umieją żyć tylko niepełnosprawni? Czasem nie to jest celem w życiu.

Ale twój psychiatra wie, że masz dostęp do kompa chłopczyku?